عمو ....................!!!!!!!!!!

اين شعرو بيست و هشتم آبان سال نود گفتم براي عموم كه دقيقا تو همون تاريخ فوت كرد!

 

عمواز دوريت     هر شب   بگيريم                   ز داغ درد جانسوزت     بسوزم

تو ناليدي و دل   مي نالد هر   دم                چطور رخت عذايت را       بپوشم

چگونه باورم باشد  كه چون  شمع             جلوي     ديدگانم    آب     گشتي

تو امشب نيستي در   محفل    ما              اسير  شب اسير   خاك    گشتي

تو رفتي و كنون دانيم صد افسوس               توگل بودي وعطرت   جاودانيست

خدا ميداند امشب حال من چيست               بدون  تو   ،نبودن   زندگانيست

نمیشنوی

گوشات  صدامو  میشنون  ولی  دلت نمیشنوه

کسی  به     جز دل  خودم  ناز تو  رو نمی خره

آسمونم   زمین بیاد   می گم   فقط  مال  منی

طاقت دوری   ندارم نگو  یه      روز  دل  میکنی

من  عاشق چشماتمو      تو  در فراری  از نگام

توعاشقی وخواستنت هیچکی نمی رسه به پام

نيافتني

سالهاست به دنبال کسی میگردم که بگویم به خاطر او زنده ام،

کسی که زندگی را بتوان از چشمانش آموخت.

نفسهایم به شماره افتاده کسی نیست تا دریابد آنچه که در من هیچکسی نیافت!!!!!

خاطره

 

تو كلاس  با   تو   بودن  دفتر  خاطره        پر شد

همه ي مشقاي عشقم بعده تو بدجوري خط خورد

عاشقيمو  دوره   كردم   تا   شايد     نشم  رفوزه

ولي  تو  رفتي و  گفتي  بايد   اين    دلم   بسوزه

سر  ساعت  وفا  بود  كه  تو   كردي    بي وفايي

به چه جرمي دادي  اينجا   به   دل عاشق  جدايي

چطوري باور كنم  من  همه ي  عشقم   هدر  رفت

توي اين بازي كه ساختي حوصلت يه دفه سر رفت

باتو مغرورم

 

من اينجامو تواونجايي ديگه چيزي   نمي مونه

تو دنياي من  خسته غمه  كه قصه  مي خونه

تموم  حسرتاي  من  مي شه   دور از نگاه تو

تموم    شادياي  من  هدر  ميشه  به  پاي  تو

طلوعي واسه ي من نيست غروبم تا  ته  دنيا

ديگه نيست چاره جزاين كه بمونم عاشقي تنها

نمي فهمم كدوم شاعر سروده شعر من بي تو

مني كه واسه ي چشمات   فروختم  آرزوهامو

بهت گفتم نگو ميرم حالا كه  با تو       مغرورم

تو گفتي ميرمو انگار يه كوه سرد     و  محزونم

كشيدم خط روي اسمت شايد از ياد من رفتي

حالا كه بي تو آزادم  ديگه  ديره كه   برگشتي

 

نميرسي

تو اومدي به قلب من، من اومدم به    قلب تو

حالا تو ميگي دير شده باور نداري     عشقمو

من واسه تو آزاديم،تو واسه من  قفس  شدي

سكوتموديدي وباز يه اعتراف      محض  شدي

اسير زندونت شدم  حكم  ابد   دادي   به  دل

به من تو زندون دلت  نمي دي   حق  آب و گل

پامي دارم روخوشيام ميرم به سمت سرنوشت

كاشكي  ميدونستم كي بود اسمتو رودلم نوشت

تقصير هيچ كسي  نبود    چشماي  تو  مقصرن

رخنه  تو هر دلي كنن محاله  ،     بيرون نميرن

تو اين همه دلواپسي تو اين  زمون   بي كسي

ميگي تلاش  نكن  بسه  به  دل  من  نميرسي

کم نمیزاره

امشب از تموم دنيا  واسه  من  تنهايي  مونده

اين دل غريب وخستم فقط از بي كسي خونده

تو   تموم  ثانيه هام    بارون   ماتم   مي باره

غصه امشب واسه قلبم نه ديگه كم نمي زاره

حسرت يه  حرف  تازه  مونده  به دل شكسته

 همه ي روزاي  قلبم ديگه از  تنهايي  خسته 

تمام شعرهایم برای توست  توکه نمیدانم کیستی  و از کدام افق سر بر می آوری توکه هرلحظه نفسهایت آرامشی است بر روح زخمی ام

حالاکه برایت مینویسم افسوس هایم را خورده ام و خاطراتت را مرور کرده ام،فاصله ها بین من و تو هیچ است.اما دلهایمان.............!!!!!نمیدانم دلهایمان هم مانند ما از هم دور نیستند؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دل من هر تپشش به خاطر توست!آیاقلب تو نیز به خاطر من می تپد؟

مهم نیست!!!!!!!چشمهایم را برحقایق بسته ام وتنها به همان بودنت دلخوشم به این که هستی و دلم برای تو میتپد.        

اجباری

واست از بی کسی گفتم      ولی دردامو نشنیدی

             اگه گفتی دارم میرم   منو حسرت به دل دیدی

                   تو رو من از خدا خواستم    خدا هم قهره انگاری  

                              واسه این دل وامونده      شدی یه درد اجباری

نگاتو از کی می دزدی    منی که بی تو میمیرم

           خدایا رحم کن به من          دارم آتیش میگیرم

                 تو با من عهد بستی که     واسم یه هم نفس باشی

                       نه اینکه تا دیدی خستم       بری حکم قفس باشی

 

درمان

نفهمیدم صدایم را شنیدی، که گفتم درده تودرمان ندارد

ازآن روزی که از من دل بریدی

                                  دگر این دل سر و سامان ندارد

نفهمیدی که منظورم از این درد ،دلم بوده که در عشقت اسیر است

نگاهت را چه آسان بر گرفتی

                                از این چشمی که درپای تو گیر است

برای با تو بودن این دل من ،مثال آدمی بر عشق حقیر است

و میدانم که ثروتمنده عالم

                            به پای عشق تسلیم و فقیر است

 مي خواهم......

 

 

می خواهم امشب در خویش گم شوم

می خواهم از تمام دلتنگی های شهر دوان دوان بروم و دور شوم

می خواهم آنچنان که همه مردگان روند

                                       بروم و دور از این مردم شوم

                                          کاش می شد گم شوم دور از این مردم شوم

 

 

 

 

گذر

اگر امشب گذر کردی تو ازصحرای قلب من

به یادآور شبی را که به عشق تو سحر کردم

           شبی را که به یادتو دلی را در به در کردم

                  همان ساعت که دلتنگی به قلب عاشقم دادی

                            به تو گفتم که برگردی تو با نه پاسخم دادی

                                  به یاد آور دلم را که دعا می کرد برگردی

                                           خدای آسمانها  هم  ندیدی  و  گذر کردی

                             تمام حسرتم این است نمی آیی و بی خوابم

                                نمی دانم چه کردی که نمی پرسد

                                             کسی حالم

                             خدایا بی کسم امشب خدا تنهای تنهایم

 

 

 

   غمگین

 

در این خلوتگه تاریک و غمگین                نمی دانم  چرا  چشم انتظارم

تو از من  دور گشتی     و ربودی             همه  هستی  همه دار وندارم

ازآن چشمان عاشق کش چه مانده        به جز دردی و جز حسرت برایم

به قرآن از همان ساعت که رفتی         فقط    شعر  شکستن  می سرایم 

چنان حال بدی دارم  که   هردم             فلک  می گرید از این حال زارم

نمی دانم چرا می خندم ای وای              زمین   و آسمان   گرید  به  حالم